اوﻟﻮﯾﺖ ﺑﻨﺪى، ﻣﻬﺎرﺗﻰ ﺿﺮورى اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاى اﺳﺘﻔﺎده ﺑﻬﯿﻨﻪ از ﺗﻼش ﻫﺎى ﺧــﻮد و ﺗﯿﻤﺘــﺎن ﺑﻪ آن ﻧﯿﺎز دارﯾﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﻬﺎرﺗﻰ اﺳــﺖ ﮐــﻪ ﺑﺮاى اﯾﺠﺎد آراﻣــﺶ و ﻓﻀﺎﯾﻰ در زﻧﺪﮔﻰ ﺑﻪ آن ﻧﯿﺎز دارﯾﺪ ﮐﻪ در آن ﻓﻀﺎ ﺑﺘﻮاﻧﯿﺪ اﻧﺮژى و ﺗﻮﺟﻪ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﻰ ﮐﻪ واﻗﻌﺎً اﻫﻤﯿﺖ دارﻧﺪ، ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ. اﻫﻤﯿﺖ اوﻟﻮﯾﺖ ﺑﻨﺪى ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﺑﯿﺸــﺘﺮ ﻧﻤﺎﯾﺎن ﻣﻰ ﺷﻮد ﮐﻪ زﻣﺎن ﺷﻤﺎ ﻣﺤﺪود ﺑﺎﺷﺪ و ﺗﻘﺎﺿﺎﻫﺎ ﻧﺎﻣﺤﺪود ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﺮﺳﻨﺪ. در اﯾﻦ ﺻﻮرت، اوﻟﻮﯾﺖ ﺑﻨﺪى ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮐﻤﮏ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ زﻣﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪ آﻧﭽﻪ ﺿﺮورى ﺗﺮ اﺳﺖ، اﺧﺘﺼﺎص دﻫﯿﺪ و آﻧﺮا ﻋﺎﻗﻼﻧﻪ ﺗﺮ ﺻﺮف ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ؛ و ﺧﻮد و ﺗﯿﻤﺘﺎن را از ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎى ﮐﻢ اﻫﻤﯿﺘﻰ ﮐﻪ ﻣﻰ ﺗﻮان ﺑﻌﺪاً ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﭘﺮداﺧﺖ ﯾﺎ از آﻧﻬﺎ ﺻﺮف ﻧﻈﺮ ﮐﺮد، رﻫﺎ ﺳﺎزﯾﺪ.
در ﯾﮏ ﺳــﻄﺢ ﺳــﺎده، ﻣﻰ ﺗﻮاﻧﯿﺪ اوﻟﻮﯾﺖ ﺑﻨﺪى را ﺑﺮﻣﺒﻨﺎى ﻣﺤﺪودﯾﺖ ﻫﺎى زﻣﺎﻧﻰ، ﯾﺎ ﻣﻨﺎﻓﻊ و ﺳــﻮدآورى ﺑﺎﻟﻘﻮه ﮐﺎرى ﮐﻪ در دﺳﺖ دارﯾﺪ، ﯾﺎ ﻓﺸﺎرى ﮐﻪ ﺟﻬﺖ ﺗﮑﻤﯿﻞ ﮐﺎرﻫﺎ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ وارد ﻣﻰ ﺷﻮد، اﻧﺠﺎم دﻫﯿﺪ:
اوﻟﻮﯾﺖ ﺑﻨﺪى ﺑﺮ اﺳــﺎس ﺳﻮدآورى ﯾﺎ ارزش ﭘﺮوژه، اﺣﺘﻤﺎﻻً راﯾﺞ ﺗﺮﯾﻦ و ﻣﻨﻄﻘﻰ ﺗﺮﯾﻦ ﺷــﯿﻮه اوﻟﻮﯾﺖ ﺑﻨﺪى اﺳﺖ. ﻣﻌﻤﻮﻻً اﯾﻦ ﻧﻮع اوﻟﻮﯾﺖ ﺑﻨﺪى، ﻣﺆﺛﺮﺗﺮﯾﻦ ﻧﺘﺎﯾﺞ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻰ دﻫﺪ.
ﻣﺤﺪودﯾﺖ ﻫﺎى زﻣﺎﻧﻰ، ﺟﺎﯾﻰ اﻫﻤﯿﺖ دارد ﮐﻪ ﺗﮑﻤﯿﻞ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎى ﺳﺎﯾﺮ اﻓﺮاد، ﺑﻪ ﮐﺎر ﺷــﻤﺎ واﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺧﺼﻮﺻﺎً اﮔﺮ اﯾﻦ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎ روى ﻣﺴﯿﺮ ﺑﺤﺮاﻧﻰ ﯾﮏ ﭘﺮوژه ﻣﻬﻢ ﻗﺮار داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. در اﯾﻨﺠﺎ ﺗﻼش اﻧﺪﮐﻰ از ﺳﻮى ﺷﻤﺎ ﻣﻰ ﺗﻮاﻧﺪ ﭘﺮوژه را ﺗﺎ ﻣﺴﺎﻓﺖ زﯾﺎدى ﺑﻪ ﭘﯿﺶ ﺑﺒﺮد.
و، ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﻓﺮد ﺷﺠﺎع (و اﺣﺘﻤﺎﻻً اﺣﻤﻖ) ﻣﻰ ﺗﻮاﻧﺪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻓﺸﺎر رﺋﯿﺲ ﺧﻮد ﺑﺮاى اﻧﺠﺎم و ﺗﮑﻤﯿﻞ وﻇﺎﯾﻔﺶ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﻨﺪ، ﺧﺼﻮﺻﺎً ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻓﺸﺎر، ﻣﻨﻄﻘﻰ و ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﺑﺎﺷﺪ.
- ۹۶/۰۹/۲۴